باید مدارس حرفه ای مشاغل، تشکیل شود

لطفا خودتان را معرفی کنید و در مورد سوابق و مسئولیت های اجرایی تان توضیح دهید؟

من میر حمید اسکندری هستم و 71 سال سن دارم.پس از فارغ التحصیلی در سال 1969و نیز ورود به ایران در سال 1970 در حوزه بتن کارهای زیادی را انجام دادم. ازهمان اول که وارد کشور شدم خیلی دلم می خواست، نخستین کارخانه بتن پیش تنیده را در ایران راه اندازی کنم.

در حال حاضربیشتر پل هایی که در تهران هستند مانند پل با کری یا پل صدر تمام قطعات آنها به صورت پیش تنیده تولید شده و خیلی هم عادی است. ولی در آن سالها( دهه 70 میلادی) سیستم پیش تنیده در ایران وجود نداشت و من برای نخستین بار این سیستم را وارد کشور کردم.

هم اکنون در ایران و جهان وقتی می خواهند سازه هایی داشته باشند که خیلی سنگین نباشند و بتواند طول های خیلی طولانی را پر کند از سیستم پیش تنیده و یا پس تنیده استفاده می کنند.

ساخت یک ساختمان 6طبقه در کارخانه

سال 1970 در ایران، کارخانه آکام بتن را راه اندازی کردم و این کارخانه نخستین واحدی بود که قطعات باربر تولید می کرد. با راه اندازی این واحد تولیدی، ما در آن زمان می توانستیم یک ساختمان 6 طبقه کامل را در کارخانه تولید کنیم و بیاوریم سر جا نصبش کنیم.

من در آن سالها گواهی اسپایرول کانادا را گرفتم که این امکان را می داد که قطعات سقف پیش تنیده را بسازم. این تولید بسیار محبوب هم شد چرا که در آن زمان سفارشات زیادی از جمله تولید سقف کلیه پارکینگ های مجموعه اکباتان به من داده شد. در سالهای دهه 50 خورشیدی انبارسازی برای کارخانجات و مراکز عرضه زیاد شده بود و من نیز متناسب با نیاز روز، خط تولید قطعات بتنی سقف و ستون راه اندازی کردم که اتفاقا اولین مشتری این قطعات فروشگاههای کوروش بودند که احتیاج به انبار داشتند و ما توانستیم ظرف مدت 15 روز یک انبار با 2800 متر پوشش را برای آنها سر هم کنیم.

این کار در آن زمان در ایران بسیار منحصر به فرد بود و تقریبا کسی باور نمی کرد که در کشور امکان چنین تولیدی وجود داشته باشد.

در حال حاضر مدیر عامل شرکت مادوی هستم اینکه چرا کار در آکام بتن را رها کردم این بود که بعد از انقلاب به دلیل برخی شرایط، این مجموعه توسط دولت ضبط شد و من نیز بلافاصله شرکت مادوی را تاسیس کردم. قبل از تاسیس شرکت مادوی شرکت کوچکی که مسئولیت واردات کابل های پیش تنیده ازژاپن را داشت و توسط خودم راه اندازی شده بود را بعد از تعطیلی آکام بتن ،فعالش کردم. این شرکت در واقع همان شرکت مادوی بود. سه سال بعد از انقلاب شرکت مادر کابل های پیش تنیده هیلتی با من تماس گرفت و به من گفت که آیا من تمایلی دارم این نمایندگی را بگیرم؟ من نیز قبول کردم.

صنعت بتن ایران، از فناوریهای جدید دور مانده است

وضعیت و جایگاه ما درصنعت بتن در دنیا کجاست و چه میزان تا جایگاه مطلوب فاصله داریم؟

اجرای بتن در ایران قدمت بسیار زیادی دارد من فکر میکنم که ما هیچ مشکلی نداریم. به طور مثال آرماتوربندهای ما بدون هیچ آموزشی بهترین عملکرد را دارند و استادند. بتن ریزان ما هم بدون اینکه آموزشی دیده باشند، شاهکار کار می کنند. مشکل ما بکار بردن سیستم های جدیدی است که در جاهای دیگر به وجود آمده و ما از آن دور هستیم. ما اشکال در قالب داریم هنوز از قالب های فلزی استفاده می کنیم . قالب ها برای استفاده از آلومنییوم واستفاده متریالی که سبک ترند به کار برده می شود. چون در روی این قالب ها از چوب استفاده می شود برای ما صرف ندارد که از چوب استفاده کنیم و بعد از یک مدت که چوب ها صیقل نیستند و خوب کار نمی کنند دور ریخته می شوند.

چه میزان تا رسیدن به توسعه پایدار فاصله داریم؟

مشکلات ما در رسیدن به یک توسعه پایدار نبود آموزش صحیح برای تربیت کارگر ماهر ساختمان و نیز نبود مدارس حرفه ای برای آموزش تکنسین ساختمان، آماتور بند و... است. ما در کشور یا مهندس عمران تربیت کردیم و یا کارگر ساختمانی را به صورت تجربی وارد بازار کار کردیم. برای تربیت نیروی انسانی که دانشگاه نمی رود باید مدارس حرفه ای ایجاد کرد. همه که نباید دانشگاه بروند. فرد نمی تواند یا نمی خواهد دانشگاه برود ولی می تواند در یک مدرسه حرفه ای مثلا کاشیکار خوب یا آماتور بند، یا نجار یا بنا یا بتن ریز حرفه ای و یا تکنسین ماهر تربیت شود و وارد بازار کار شود. متاسفانه ما تمام مدارس حرفه ای مان تبدیل شد به دانشگاه، و در دانشگاه هم دوره ای آموزشی که مثلا دانشجوی عمران قالب های بتن را ببیند وبداند که باید از کدام قالب ها باید در هر سایتی استفاده کند.

ارتباط صنعت و دانشگاه را چگونه می بینید؟

یکی دیگر از مشکلات ما در رسیدن به توسعه پایدار،ارتباط ضعیف صنعت و دانشگاه است و فاصله بین این دو،خیلی زیاد است والبته باید این فاصله برداشته شود.

آینده صنعت بتن در ایران را چگونه می بینید؟

آینده صنعت بتن را خیلی خوب می بینم چرا که بتن همخوانی بسیار خوبی با شرایط کشور ما دارد. بخشهای زیادی از ایران روی گسل زلزله قرار دارد از طرفی به دلیل وجود شن و ماسه مرغوب و نیز صنعت سیمان در کشور، ساخت سازه بتنی بسیار با صرفه تر از سازه فلزی است.

راهکار علمی و عملی شما برای رسیدن به بتن کیفیت برتر چیست؟

یکی از ضعف های فرایند تولید و بتن ریزی با کیفیت برتر در کشور ما این است که به قوانین عمل نمی شود. به طور مثال طبق قوانین باید بتن ریزی در سایت های ساختمانی در روز انجام شود تا نسبت به آن نظارت کافی وجود داشته باشد. این در حالی است که بخاطر ترافیک عموما بتن ریزی در شب اجرا می شود. بتن ریزی در شب از آن جهت مشکل دارد که دمای هوا در شب کمتر و سردتر از روز است.از طرفی در شب به دلیل نبود نور کافی نظارت بر بتن ریزی به خوبی انجام نمی شود حتی ویبراتور کردن بتن هم درست اجرا نمی شود. مشکل دیگری که وجود دارد بحث ترافیک در شهر است که موجب می شود مدت زمانی بیشتر از یک ساعت، بتن در ماشین های میکسر باقی بماند و همین منجر به سفت شدن بتن می شود.بدیهی است که کارگران برای شل کردن بتن دوباره به آن آب اضافه می کنند.

اهمیت به مسئله محیط زیست یکی از اهداف کلی صنعت سیمان است.آیا مرکز تحقیقات بتن تاکنون کاری برای حفظ محیط زیست و زیست محیط ناشی از تولید سیمان انجام داده است؟

یکی از راهکارهای حفظ محیط زیست در کارخانجات سیمان این است که شن و ماسه قبل از تحویل و ورود به پروسه تولید سیمان، باید شسته شوند. ولی این کار به دلیل کمبود آب انجام نمی شود. موقع جابجایی شن و ماسه هم باید روی محموله به گونه ای پوشانده شود که در هنگام حرکت ماشین در جاده، گرد و خاک ایجاد نشود. همچنین باید تمامی کارخانجات سیمان فیلتر داشته باشند که معمولا ندارند.