نوسازی صنعت در دستور کار قرار گرفت

منشور نوسازی باهدف جلوگیری از تعطیلی صنایع فرسوده الحاق به برنامه ششم توسعه تدوین به مجلس و دولت ارائه شد. به گزارش پیام ساختمان، معاون نوسازی و بهره برداری سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به سرنوشت برخی کارخانه ها و برندهای کشور همچون کارخانه ارج اشاره کرد و گفت: برای جلوگیری از بروز چنین رخدادهایی، ایدرو منشور نوسازی را تدوین و باهدف الحاق به برنامه ششم توسعه به مجلس و دولت ارائه کرده است. جلوگیری از خاموش شدن واحدهای صنعتی و برندهای قدیمی سعید فائقی از تدوین منشور نوسازی باهدف جلوگیری از تعطیلی صنایع فرسوده خبر داد و گفت: فرسودگی صنعت داخلی، رشد در دنیای صنعتی و عقب افتادگی فناوری صنعت کشور ایجاب می کند نوسازی صنعت در حداکثر سرعت ممکن در دستور کار قرار گیرد. معاون نوسازی و بهره برداری سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران ادامه داد: سرنوشت کارخانه هایی مانند ارج دل انسان را به درد می آورد؛ دراین ارتباط رضا نیازمند (نخستین مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در سال 1346) نامه ای نوشته و درخواست کرده که اجازه ندهید واحدهای صنعتی و برندهای قدیمی یکی یکی خاموش شود؛ این مباحث، ما را بر آن داشت که مأموریتی در برنامه ششم توسعه برای خودمان تعریف کنیم. سعید فائقی افزود: این منشور برای رئیس کمیسیون صنایع و معادن و رئیس کمیسیون تلفیق مجلس و معاون امور صنایع وزیر صنعت، معدن و تجارت ارسال شده است. معرفی شرکت های نیازمند نوسازی معاون نوسازی و بهره برداری ایدرو اضافه کرد: در کشور ما آن قدر ظرفیت وجود دارد که اگر بتوانیم آن را نوسازی، بازسازی و بهسازی کنیم، می توانیم علاوه بر منطقه، نیاز بخشی از آسیا را هم پوشش دهیم. فائقی گفت: بر اساس این منشور، پس از شناسایی صنایع هدف، تعدادی از واحدهای صنعتی نیازمندِ نوسازی و بازسازی در سطح کشور، با اعتبارات لازم برای نوسازی و بهسازی انتخاب می شود. او ادامه داد: باهدف شروع فرآیند نوسازی، فراخوانی توسط انجمن های صنفی، شرکت شهرک های صنعتی و سایر نهادهای ذی ربط برای شناسایی متقاضیان دریافت خدمات ارائه خواهد شد و سپس فهرستی از شرکت های واجد شرایط تهیه می شود. معاون نوسازی و بهره برداری ایدرو افزود: بر اساس این مدل، شرکت های داوطلب به سه گروه عمده تقسیم می شوند؛ نخست شرکت هایی که براثر تغییرات تکنولوژیکی و فرسودگی ماشین آلات نیاز به بازسازی دارند؛ دوم شرکت هایی که به دلایل مدیریتی دارای رقابت پذیری پایین بوده و زیان ده هستند؛ سوم شرکت هایی که در نقطه غیرقابل بازگشت قرار داشته و باید درباره انحلال یا تغییر کاربری تصمیم گیری شود.