سوداگری مشاوران املاک دربافت فرسوده

بافت های فرسوده شهری که روزگاری هسته اولیه تهران را تشکیل می دادند، امروز تبدیل به یکی از اصلی ترین دغدغه های برنامه ریزان شهری شده اند چرا که هر لحظه بیم آن می رود که با کوچک ترین زلزله فرو بریزند و فاجعه ای انسانی رقم بزنند. دولت و شهرداری برای نوسازی این بافت ها تسهیلاتی در نظر گرفته اند که از جمله آن می توان به وام های نوسازی و همچنین صدور رایگان پروانه ساختمانی اشاره کرد؛ لیکن ساکنان این بافت ها برای نوسازی با مشکلات عدیده ای از جمله مشکل؛ مالکیت و تنگ و باریک بودن معابر مواجه هستند. خبرنگار پیام ساختمان برای اطلاع از وضعیت ساخت و ساز دراین بافت ها به بافت های فرسوده تهران سری زده و با ساکنان آنها گفتگویی داشته است: محلی برای تجمع موش و حشرات یکی از سازندگان به خبرنگار پیام ساختمان گفت: ملک مجاور حدود دو سال پیش کار نوسازی را شروع کرد اما متاسفانه پس از تخریب، بر اثر عدم ساخت و ساز ملک مذکور به صورت مخروبه درآمد و زباله هایی که توسط ساکنان بافت در این ملک ریخته می شود، نیز مزید بر علت شد تا ساختمان قدیمی، محلی برای تجمع موش ها و حشرات موذی باشد تا جایی که بنده مجبور شدم با استفاده از نمای سنگی در ساختمان مسکونی ام مانع ورود این حیوانات شوم. مشکلات حقوقی مانع انجام کار پس از چند دقیقه صحبت، مالک ملک مجاور پیدا شد و در دفاع از خود به خبرنگار ما گفت: بنده هم از عواقب و مشکلات ملک خودم آگاه هستم اما همسایه ها اطلاع دارند که بنده پس از اینکه مجوز ساخت و ساز را گرفتم و ساختمان قدیمی را تخریب کردم، دچار مشکلات حقوقی شدم، چرا که این ملک ارثیه پدرم می باشد. این در حالی است که قبل از کار تخریب بنده هیچ شاکی را زیارت نکرده بودم. وی اضافه کرد: همسایه ها هم متاسفانه نسبت به بنده کم لطف هستند؛ انگار اگر من ملکم را نمی ساختم، هیچکدام قصد ساخت و ساز نداشتند و تا ابد زیر آوار ساختمان های خشت و گلی زندگی می کردند. تسلیم گرانی مصالح شده ام یکی دیگر از ساکنان بافت فرسوده، اطراف ملکی را که تخریب کرده بود، با گونی می پوشاند. وقتی از او در این رابطه سوال کردم، گفت: زمانی که بنده خواستم نوسازی کنم ، میلگرد کیلویی 1200 تومان بود. در آن زمان با خودم گفتم ؛ قدری دست نگه دارم تا ارزان شود. دست نگه داشتن من همانا و افزایش سرسام آور آن تا دو برابر همان . حالا با وضعیت موجود و گرانی سایر مصالح تسلیم شده ام و توانایی ادامه عملیات ساخت و ساز را ندارم. وی ادامه داد: اگرچه نوسانات نرخ ارز تاثیر مستقیم و غیرمستقیم در قیمت مصالح ساختمانی داشته است اما در این میان کم نیستند مالکانی که از این مسئله سوء استفاده کرده و قیمت ها را با یک شیب تند افزایش دادند. مشکل بازپرداخت و سود وام نوسازی یکی دیگر از ساکنان بافت فرسوده هم در رابطه با ساخت و ساز گفت: اگرچه وام نوسازی در اختیار مالکان بافت های فرسوده گذاشته می شود و بانک ها دیر یا زود این وام که گفته می شود از 20 میلیون به 30 میلیون افزایش یافته را پرداخت می کنند اما نکته اساسی بازپرداخت این وام هاست چرا که متاسفانه سود آن به حدود 20 درصد می رسد و این مقدار سود و بازپرداخت آن ساکنان را با مشکل مواجه می کند. البته دولت تنها می تواند متقاضیان را به بانک معرفی کند و همین که بانک ها این وام را پرداخت می کنند جای شکر دارد چرا که در حال حاضر بیشتر بانک ها بدون سپرده حاضر به پرداخت وام نیستند. بافت فرسوده با 30 میلیون تومان نوسازی نمی شود شهروند دیگری در حالی که مشغول تخریب ساختمان بود، گفت: 30 میلیون تومان وام هم برای نوسازی بافت فرسوده کافی نیست. بنده در حال حاضر روزانه برای دفع نخاله های ساختمانی 300 هزار تومان پرداخت می کنم چرا که ماشین حمل نخاله باید در فاصله 50 متری ساختمان منتظر آوردن نخاله ها توسط کارگرانی باشد که روزانه 30 هزار تومان حق الزحمه از من دریافت می کنند. بنابراین بافت فرسوده با 30 میلیون تومان وام نوسازی نمی شود و باید به آن به عنوان یک کمک نگاه شود. زلزله؛ دستاویز مشاوران املاک رضا، یکی از ساکنان بافت فرسوده هم به خبرنگار ما گفت: برای کسانی که از وضعیت ملک و بازار ساختمان اطلاع کافی دارند، بافت فرسوده جای جولان دادن است چرا که مردم برخلاف بسیاری از نقاط دیگر شهر از خانه های خودشان خسته شده اند و به راحتی با یک عملیات روحی و روانی مانند اینکه «هر لحظه امکان وقوع زلزله و مرگ ساکنان وجود دارد»، می توان ساکنان را ترغیب به فروش خانه شان با قیمت مناسب کرد. در این میان مشاوران املاکی که در این بافت ها حضور دارند به خوبی از وضعیت استفاده می کنند و گهگاه با ایجاد رعب و ترس و متعاقب آن با خرید و فروش املاک یا تخریب و ساخت آپارتمان های چندین طبقه سود سرشاری به دست می آورند. در کل می توانم بگویم؛ زلزله دستاویز برخی مشاوران املاک در بافت فرسوده شده است. پاتوقی ارزان برای افاغنه یکی از ساکنان بافت فرسوده به شدت از دست کارگران افغانی ناراحت بود، گفت: ساختمان مجاور ما یک ساختمان قدیمی است که هر اتاق آن به چند نفر افغانی اجاره داده شده است. به گونه ای که می توان حدود 50 افغانی را در این ساختمان پیدا کرد. تصور کنید اگر این پنجاه نفر حتی بخواهند در حیاط قدم بزنند و صحبت کنند چه سر و صدایی به وجود می آید. ضمن اینکه بافت فرسوده بهترین جا برای افاغنه است چرا که هم کرایه کمی می دهند و هم نیاز به طی مسافت طولانی برای پیدا کردن کارهای ساختمانی ندارند. الزام پارکینگ را از بافت فرسوده بردارند آخرین کسی که با ما صحبت کرد یکی از سازندگان بود که به شدت از الزام تامین پارکینگ برای ساختمان بافت فرسوده گلایه می کرد و گفت: من ماشین ندارم و اصلا رانندگی بلد نیستم و از طرفی می خواهم ساختمان 50 متری خودم را بسازم که با خوردن توپ بچه ها به دیوار خانه در زیر آوار گرفتار نشوم. حالا شهرداری در این وضعیت از بنده پارکینگ می خواهد. وی ادامه داد: در شرایط حاضر جان مردم باید در اولویت باشد و نمی شود همه چیز را باهم خواست و شهرداری می تواند قید الزام پارکینگ را از بافت فرسوده بردارد و بعد با ساخت پارکینگ، آن را به ساکنان اجاره دهد تا هم درآمدزایی برای شهرداری داشته باشد و هم ساکنان بتوانند آسوده تر ساخت و ساز کنند.