آسانسور سبز

به گزارش پیام ساختمان، افزایش نرخ بهره گیری از انرژی های نو در ایران و جهان در طول سالیان گذشته در بسیاری از صنایع چشم گیر بوده است. به طوری که با افزایش بهای جهانی نفت در میانه دهه گذشته میلادی، در بسیاری از کشورها به خاطر بالا بودن هزینه انرژی از سوخت های فسیلی، به کارگیری از روش های نوین و تجدید پذیر مقرون به صرفه و توجیه پذیر شده است. همچنین در بسیاری از کشورهای پیشرفته، هزینه های پژوهش و توسعه در بخش انرژی های نو هم زمان افزایش یافته و بسیاری از شرکت های پیشرو، محصولاتی با آلودگی های زیست محیطی کمتر و با بهره گیری از انرژی های نو روانه بازار می کنند. اما زمانی که به توسعه شهرها می پردازیم کمتر به حمل ونقل عمودی که همان آسانسور است فکر می کنیم. بااین حال، اگر به طور میانگین روزانه 7 میلیارد سفر با آسانسور در ساختمان های بلند دنیا صورت بگیرد می توان تصور کرد که مصرف انرژی چقدر بالا خواهد بود. حمل ونقل عمودی مؤثر، توانایی ساخت آسانسورهای پیشرفته و قابل کاربرد در ساختمان های بلند و درعین حال کاهش مصرف انرژی می باشد. بنابراین، در سال های اخیر موضوعی به نام، آسانسور سبز که در ادامه فرآیند پیشرفت فنّاوری های مربوط به آسانسور و صنعت ساختمان است، مطرح شده است. از زمان عنوان شدن آسانسور سبز و تکمیل این فناوری تاکنون تغییرات زیادی در صنعت فوق رخ داده است که به شرح زیر است: اختراع درایوهای احیاکننده، انرژی را که معمولا به صورت گرما تلف می شود، احیا کرده و آن را دوباره به چرخه سیستم الکتریکی ساختمان برمی گردانند. نه تنها این فنّاوری به تولید برق برای روشنایی و تهویه مطبوع می پردازد، بلکه موجب صرفه جویی در هزینه ها به علت عدم نیاز به ساخت موتورخانه نیز می شود. درایوهای احیاکننده، مصرف برق را در زمان اوج مصرف کاهش می دهند. حرکت آسانسور بدون سرنشین یا تعداد کم از مسافرین به علت اختلاف وزن بین آسانسور و وزنه تعادل آن، نیاز به صرف انرژی بیشتری نسبت به آسانسورهای پر از سرنشین دارند. یک هدف اصلی از فن آوری آسانسورهای سبز کنترل ترافیک دقیق، مدیریت روشنایی داخلی و دیگر عوامل مصرف انرژی است. علاوه بر این، فن آوری آسانسور سبز تنها به محیط چاهک آسانسور محدود نمی شود. شرکت ها از عوامل خارجی برای مقاومت محصولات خود استفاده می کنند. مشتریان با توجه به میزان بهره وری انرژی از امکانات تولید تولیدکنندگان آسانسور، شیوه های مدیریت ناوگان خدمات، فن آوری نظارت از راه دور برای تشخیص زودهنگام مشکلات فنی و سایر سیستم های پشتیبانی می توانند این شرکت ها را ارزیابی کنند. در حال حاضر بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ در صنعت آسانسور از این فنّاوری ها بهره می برند. جدیدترین فنّاوری که در کاهش مصرف انرژی آسانسورها پیشنهادشده است، استفاده از انرژی خورشیدی می باشد. بیش از چهار سال پیش یک شرکت بزرگ سازنده آسانسور (بالابر) در آلمان، به نام شیندلر (schindler) از یکی از آسانسورهای بازطراحی شده خود به نام مدل 3300 رونمایی کرد که با بهره گیری از صفحه های خورشیدی در سقف (خانه یا واحد) تا 60 درصد مصرف انرژی را به نسبت آسانسورهای هیدرولیکی معمول کاهش می داد. بهره گیری از این فنّاوری نوین از سال 1393 در ایران با توجه به این که کشور از منبع انرژی خورشیدی نیز غنی است، آغازشده است. این فنّاوری علاوه بر مزایایی چون، راه اندازی آسانسور با برق تک فاز 220 ولت درزمانی که محدودیت تأمین برق سه فاز وجود داشته باشد امکاناتی نظیر کارکرد با حداقل 200 استارت در صورت قطع برق شبکه با توجه به انرژی بازیافتی ذخیره شده در پک باتری و همچنین عدم نیاز به ژنراتور جهت روشن نگه داشتن آسانسور در زمان قطع برق شبکه را دارد. ضمن اینکه ژنراتورها که در مدل های قدیمی آسانسورها استفاده می شد دارای مشکلاتی از قبیل، قیمت بالای تأمین ژنراتور، نیاز به فضایی مناسب جهت استقرار ژنراتور، ایجاد آلودگی صوتی، ایجاد دود و آلودگی هوا در ساختمان، تعمیر و نگهداری، مشکلات تأمین سوخت (بنزین یا گازوئیل) و .......... هستند. درصورتی که با استفاده از پک باتری در سیستم جدید، باتری ها دائماً در حال شارژ و دشارژ بوده و حداکثر عمر را خواهند داشت و همچنین نیاز به فضای خاصی ندارند و در مصرف انرژی صرفه جویی خواهد شد.